อาวาสไชโยวรวิหาร นั้นเป็นวัดพุทธรูปอารามหลวงชั้นโท ซึ่งไปบนสายทางสาย จังหวัดอ่างทอง ถึง สิงห์บุรี และเหินห่างจากอำเภอพาราอ่างทองประเมิน ๑๘ กิโล เดิมนั้นเป็นวัดราษฏร์ โบร่ำโบราณสร้างมาแต่คราวใดไม่ได้ปรากฏไว้
วัดนี้ได้มีความเด่นขึ้นมาที่สมัยรัชกาลที่ ๔ เมื่อ สมน้ำหน้าเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ โต พรหมรังสี แห่งหนวัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรีตรงนั้นเอง ซึ่งด้สร้างพระศาสนาพุทธรูปปางสมาธิอวัยวะใหญ่เป็นปูนขาวไว้ไม่ปิดทองไว้กลางแจ้ง ณ วัดแห่งนี้ ถึงแม้สมัยรัชกาลที่ ๕ ได้เสด็จฯ มานมัสการและชื่นชอบเกล้าฯ พร้อมด้วยให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโย ในปี พ.ศ. ๒๔๓๐ ค่ะ
แต่หลังจากนั้นแรงสั่นไหว ในระหว่างการลงรากพระวิหารทำให้องค์หลวงพ่อโตพังลงมาสู่จึงได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง หลวงพ่อโตขึ้นมาใหม่ตามแบบหลวงบิดรโต วัดกัลยาณมิตรนั้น ก็มีความจุหน้าตักกว้าง ๑๖.๑๐ เมตร ดอน ๒๒.๖๕ เมตร แล้วได้ภิกษุราชยัดนามว่า พระใหญ่พระพุทธเจ้าพิมพ์ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น